مس برای رسیدن به رتبه مورد نظر هوشیاری کامل می خواهد

بازی های لیگ دسته اول کشور به هفته هایی رسیده است که کمرکش خود و سرنوشت بسیاری از تیم ها را در این هفته ها رقم خواهد زد.

فاصله و شکاف بین تیم های بالای جدول و مدعی صعود با تیم های میانی جدول رفته رفته در این هفته ها مشخص می شود و تیم های بالای جدول در حال جدا کردن خود از سایرین هستند.

از همین روست که تیم های میانی جدول برای جا نماندن از غافله تیم های مدعی صعود، این هفته ها را بهترین فرصت برای رساندن خود به بالای جدول می بینند.

شکست تیم های صدرنشین لیگ یک چه در هفته قبل و چه در این هفته از بازی ها، نشان از این دارد که بازی های لیگ یک اصلا روند مشخصی ندارد و تیمی که در این هفته ها در کسب نتیجه روند با ثباتی داشته باشد، خیلی زودتر از آنچه که تصورش را داشته باشد به بالای جدول پل خواهد زد.

مس کرمان که از چهار مسابقه دور برگشت خود هفت امتیاز اندوخته کرده است، یکی از تیم های خوب نیم فصل دوم تا این هفته بوده است و این روند خوب امتیاز گیری سبب شده است که مس کرمان حالا در فاصله سه امتیازی رده دوم جدول که رتبه صعود می باشد، برسد.

هرچند فاصله تنها هفت امتیازی مس کرمان با صدر جدول نیز در سیزده بازی پیش رو کاملا قابل جبران است، اما مس کرمان با ادامه همین روند امتیاز گیری و ثبت سه امتیاز در بازی خانگی هفته بعد خود برابر داماش می تواند برای اولین بار در این فصل حتی خود را به جمع تیم های صعود کننده هم برساند.

مس برای انجام این مهم و کشاندن خود به جمع دو تیم بالای جدول هیچ راه دیگری جز کسب امتیازهای متوالی ندارد و همانند هفته ای گذشته این تیم باید تا دقیقه 90 و بیشتر سختکوش باشد، بجنگد و البته باهوش باشد تا اسیر اتفاقات لیگ یک و بازی های بی حساب و کتاب آن نباشد که از هیچ منطق خاصی پیروی نمی کند.

هر 13 بازی پیش رو به خصوص در هفته های سرنوشت ساز آتی یک فینال بزرگ برای مس محسوب می شود که لاله های نارنجی کرمان برای فتح آن و کسب امتیازهایش باید نهایت آمادگی خود حتی بیشتر از آنچه که در همه هفته های اخیر نشان داده است، در توان داشته باشد. کاری که بازیکنان مس در تمرینات با نهایت وجود باید به آن تن دهند.

مس با شخصیت خود به آسمان آبی سلام می کند

تداوم تلاش و گلزنی تا دقیقه 90 و بیشتر و نه تنها مغلوب حریفان نشدن که بر داور و البته ضعف های خودی غلبه کردن همه فاکتورهایی است که نشان می دهد مس شکست ناپذیری و تلاش با تمام وجود را در بدن خود تزریق کرده است...

گل های مس در دو هفته اخیر رقابت ها در دیرترین زمان ممکن ثبت شده است و هرچند سبب شد که این تیم نتایج مد نظر را به حاسب خود ثبت کند اما مس کرمان قطعا این توانایی را دارد که در هفته های پیش رو، با دردسرهای کمتر و البته استرس پائین تر این نتایج را برای خود ثبت کند.

مس شخصیت خود را در بازی های لیگ یک این فصل خیلی وقت است پیدا کرده و همین شخصیت سبب می شود که مس جدا از رقیبان، در دقایق مهم حتی بر خودش هم غلبه کند و دست از سربه هوایی بکشد و ضربه کاری را به سود خود وارد کند و البته همین شخصت است که سبب می شود تیم های حریف هم از مس حساب لازم را ببرند و این موضوع باید در تمام هفته های پیش رو تداوم داشته باشد. و البته این مس با حفظ شخصیت خود می تواند حتی از پس تصمیمات سخت و بحث برانگیز داوری برعلیه خود هم بربیاید و همانند بازی با سرخپوشان مغلوب سخت ترین تصمیمات از جمله پنالتی و اخراج علیه خود نشود.

بازی های لیگ یک در تمام هفته های پیش رو برای مس عمدتا از جنس همین بازی با سرخپوشانی است که مس این هفته تجربه کرد... بازی هایی سراسر فریاد، کشکمکش، اشتباهات سوتی و اتفاقات عجیب در کنار زمین...این ها ذات لیگ یک در همین هفته هاست و وقتی فدراسیون و سازمان لیگ در تمام این دهه عزمی برای برخورد با آن ها نداشته است، تبدیل به ذات مسابقات شده است.

مس باید از همین دالان وحشتناک عبور کند و درست در هفته هایی که اکثر هم قطارانش در این تونل وحشت با جیغ و فریاد خود گوش ها را کر می کنند و البته برخی دیگر از شدت ترس فرار را بر قطار! ترجیح می دهند، مس باید با همین شخصیت شکل گرفته برای خود، جنتل من وار برروی صندلی ردیف جلوی خود محکم بنشیند و آنقدر نترس باشد که با کسب نتایج لازمش از همه این صحنه های ترسناک لذت ببرد...

این اتفاق برای مس رخ خواهد داد چراکه در همه هفته های اخیر حتی زمانی که میخ داخل صندلی این قطار تن مس را آزار می داد، این تیم شخصیت خود را از دست نداد و کار خود را به خوبی انجام داد... حالا هم با اتحاد تیمی، دست کشیدن از سربه هوایی ها، و تلاش سخت برای هدف خود تا همان دقیقه 90 و بیشتر، مس خیلی سریع از این دالان ترسناک و تونل وحشت خارج می شود و با دیدن آسمان آبی، بهشت را در نزدیکی خود خواهد دید.

کوپه نارنجی قطار لیگ یک این فصل که از شهر کرمان بر این قطار وصل شده است، آنقدر سرنشینان خوبی دارد که همه حسرت نشستن در آن را بخورند... حیف است که این کوپه از درجه یک های لیگ یک این فصل نباشد و شایستگی باید بر تن این کوپه همچنان فریاد بزند.

این کنار کشیدن ها شکست است نه دست آورد

فوتبال نبردی دارد بسیار سخت تر از نبرد داخل زمین و آن رقابت بیرون از زمین چمن فوتبال است که پشت میزها و روی اسناد و کاغذها رقم می خورد، جایی که به جای بازیکنان با شورت ورزشی، مردان شیک پوش کت و شلواری باید با کلام و قلم راه حفاظت از تیم های خود و البته باز کردن دروازه رقیبان را بلد باشند.

چه بسا اگر بیرون از زمین بازنده باشید، شما هرچقدر هم در داخل زمین قدرت داشته باشید و بازیکن درجه یک در ترکیب خود قرار دهید، بازهم محکوم به شکست هستید...

فوتبال ملی ما که سال هاست در آسیا درجا زده است دقیقا از همین جا شکست می خورد... جایی که سال هاست رقابت های بیرون از زمین خود را بلد نیست به درستی بازی کند و با نابلدی مدیرانش، این رقابت های پشت میز را واگذار می کند تا خیلی راحت شکست ها به داخل زمین هم راه پیدا کند.

در همه سال های گذشته دیپلماسی و مدیریت فوتبال ایران در مواجه با رقیبان خارجی اش، شکست را نتیجه آشکار فعالیت خود کرده است و این شکست ها آنقدر ادامه دار بود که حالا به بزرگترین باخت ممکن رسیده است و آن اتفاقی است که برای چهار نماینده ایران در جام باشگاه های آسیا رخ داده است...

در اینکه ظالمانه ترین و غیرمنطقی ترین تصمیم ممکن از سوی ای اف سی برای باشگاه های ایرانی اخذ شده است و گرفتن حق میزبانی از تیم های ایرانی به هیچ وجه با غرور ملی ایرانیان سازگاری ندارد جای هیچ ابهامی نیست، اما از این سو باید دید تا چه اندازه دستگاه مدیریتی فوتبال ما به خصوص در بعد بین الملل ضعف داشته است که به این راحتی مغلوب تصمیم رقیبانش می شود.

همینکه دستگاه مدیریتی فوتبال ایران بعد از این تصمیم، ساده ترین راه ممکن را در پیش می گیرد و با موج سواری برروی احساسات ملی و غرور میهن پرستانه ایرانیان و هواداران تیم ها، برروی عدم شرکت در مسابقات تاکید می کند و درصدد می شود که آن را با یک تولید مصرف داخلی حتی دست آوردی بزرگ برای خود قلمداد کند، نشان می دهد که این تیم مدیریتی فوتبال ایران تا چه اندازه منفعل، شکست پذیر است که به راحتی با یک تصمیم احساسی و تاکید بر آن، در زمین رقیبانش بازی می کند.

مسلما زمانی که ای اف سی با فشار فدراسیون های فوتبال رقیب ایران، چنین تصمیمی را اتخاذ می کند، ساده ترین واکنش فدراسیون فوتبال ایران را مورد ارزیابی قرار می دهد که همان کنار کشیدن از مسابقات و به تبع آن محرومیت های شدید بعد از آن است تا با شکست مدیریت بیرون از زمین فوتبال ایران، عملا رقیبی هم در داخل زمین برای آن ها از سمت ایران باقی نماند.

نکته نگران کننده تر اینکه هر زمان مقامات مدیریتی ایران تاکید داشتند که با اخذ فلان تصمیم، ضمن حفظ غرور ملی، محرومیتی نیز برای این کشور پیامد نخواهد داشت، دقیقا بدترین و شدیدترین تصمیمات بین المللی علیه ایران اخذ شده است و حالا هم که مقامات فوتبال ایران تاکید دارند در صورت کناره گیری تیم های باشگاهی ایران اتفاق خاصی به غیر از جریمه نقدی رخ نخواهد داد، به شدت چهار ستون تن تمام ایرانیان فوتبال دوست از تبعات این تصمیم به لرزه افتاده است!

دستگاه دیپلماسی و مدیریت فوتبال ایران که آنقدر ضعیف و فاقد نفوذ در نهادهای بین المللی است که به راحتی اجازه اخذ چنین تصمیماتی برای خود به دیگران می دهد، در برابر این تصمیمات نیز هیچ استراتژی محکمی برای وتو و یا لغو آن ها ندارد تا جدا از همه ضعف های مدیریتی فوتبال در داخل کشور، مشخص شود که در خارج از کشور هم هیچ شاخه قابل اتکایی نداریم.

برای اینکه متوجه شویم چرا در آسیا تا این حد زبون و ضعیف شده ایم فقط کافی است سال های میانی دهه هشتاد را به یاد بیاوریم که دستگاه مدیریتی محمد علی آبادی در سازمان تربیت بدنی ایران، فقط به دلیل ملاحظات سیاسی و حزبی خود، چگونه مهره های قدرتمند ایران در ای اف سی را که با رایزنی های صفایی فراهانی، کرسی های محکم در این نهاد داشتند، از آن ها گرفت تا نیروهای خودی را به این سازمان بفرستد اما در انتخابات ها، این افراد کرسی را به نماینده نپال و مالدیو باختند تا امروز حاصل حضور ما در نهادهای بین المللی تنها خنده های یادگاری آقای تاج در کنار اینفانتینو و شیخ سلمان باشد!!

هدف اول سه امتیاز

در لیگ یک آن هم در مقطع زمانی نیم فصل دوم، گرفتن سه امتیاز بر هر درد بی درمان دواست و تمامی دعواهای لیگ یکی دقیقا برای گرفتن همین امتیازهاست و اصلا هیچ فرقی ندارد که این سه امتیاز با ده گل به حساب واریز شود یا نیم گل آن هم در آخرین دقیقه بازی!

از همین روست که بازی های نیم فصل دوم تا دقیقه آخر و تا آخرین هفته بازی های خود مهم است و ذره ای نباید در این بازی ها کوتاه آمد حتی اگر روز بازی شما نباشد و اگر بازی شما طراوت لازم را نداشته باشد... اما باید آنقدر انرژی مضاعف بگذارید که با سه امتیاز راه مقصد را پیدا کنید.

ناامید نشدن و تداوم تلاش دقیقا دو مشخصه بازیکنان و هواداران مس در بازی با آرمان گهر بود تا در روزی که نه سکوها شلوغی لازم را برای تشویق مس داشت و نه بازیکنان مس در اولین بازی خانگی واقعی خود در دور برگشت شادابی قبل خود را داشتند، اما با همان پشتکار و اصرار بر کسب پیروزی در نهایت در دقیقه 94 به این مهم دست پیدا کنند.

هواداران مس با اینکه از سبک بازی تیم خود راضی نبودند و کمترین امید را به حملات کم تعداد تیم خود بسته بودند اما با حرفه ای گری محض تا دقیقه آخر بازی، شرایط را برای سلامت روانی تیم خود حفظ کردند و تیم خود را تشویق نمودند و بازیکنان مس هم که با دفاع سختگیر آرمان گهر روبرو شده بودند که کمترین باج ممکن را به آن ها داده بود، اما همچنان بر باز شدن راه دروازه این تیم با توپ های بلند اصرار ورزیدند و سرانجام کلید فتح آن را هم پیدا کردند.

هم هواداران و هم بازیکنان مس می دانند که تیم این فصل مس کرمان یکی از با کیفیت ترین ها در لیگ یک است و در شرایط طبیعی، تنها خود همین تیم مس است که می تواند خودش را متوقف کند اگر میزان اشتباهات و خودباختگی خود را بر شرایط مطلوب خود چیره ببیند.

اینکه مس بعد از تعطیلات نیم فصل تا حدی از شرایط نرمال قبل از تعطیلات خود فاصله بگیرد طبیعی است اما طبیعت واقعی مس کرمان دقیقا همان بازی های خوبی است که در نیم فصل اول هرچه بازی ها به جلو می رفت، کیفیت کاری این تیم نیز افزایش داشت و حالا باید بازهم شاهد اوج گیری سریع کیفی مس باشیم.

اینکه مس در نیم فصل دوم برخلاف هفته های ابتدایی شروع بازی ها آنقدر باتجربه شده است که حتی در روزهای نه چندان خوب خود هم برنده باشد نکته بسیار عالی است اما مس آنقدر خوب هست که برای رسیدن به پیروزی دردسرهایش را کمتر از آنی کند که در بازی با آرمان گهر به خود دید.

تمرکز مس غالب بر ترس و اعتماد به نفس کاذب

هرچند مس امتیاز بازی با رایکا را از دست داد اما آنچه که این تیم به هیچ عنوان تباید از دست بدهد، ایمان و اعتقادی است که به تیم خود دارد و باید با همین ایمان در بازی های پیش رو بازهم ثابت کند که همچنان تیم محترم و مدعی بازی هاست.

مجموعه تیم این فصل مس کرمان که با وجود از دست دادن امتیازهای ابتدای فصل، خیلی به موقع خود را در جمع مدعیان آفتابی کردند، برای طلوع بزرگ خود در صدر جدول اصلا نباید حسرت بازی های خود را بخورند و شاید شکست در بابل مهمترین درس خود را با همین موضوع به مسی ها پس داد که در هفته های پیش رو برای این تیم، باید برابر حسرت یک تابلوی بزرگ ورود ممنوع نصب کنند.

مس اگر ایمان کامل به کار خود داشته باشد و مجموعه این تیم بدانند که ابزار لازم برای موفقیت را در اختیار دارند، هیچگاه برابر حریفان ریز و درشت، دچار استرس هایی بابت از دست دادن امتیاز نمی شوند و در مقابل همانند مقطع طلایی خود در نیم فصل اول، با گام های مطمئن، امتیازهای لازم را به جیب خود خواهند ریخت.

مس نه نیازی به اعتماد به نفس کاذب دارد و نه باید در استرس از دست دادن امتیاز غش کند... این تیم آنقدر مجهز و مطمئن هست که با تکیه بر تمرکز و قدرت خودش، در بازی های پیش رو، امتیازهایی که از نان شب واجب تر هستند را به حساب خود واریز نماید.

شاید تجربه های فصول قبل در این مقطع هواداران مس را نگران بسازد اما شاگردان مجتبی حسینی بعد از بازی با رایکا نشان خواهند داد که تعطیلات نیم فصل نه آن ها را از فرم ذهنی و فنی بازی ها خارج کرده است و نه راه آن ها برای رسیدن به بالای جدول کج شده است.

بازی با آرمان گهر دقیقا همان فرصتی است که مس نشان می دهد آرمان های این تیم با توان خود بر پیروزی بازی به بازی رقابت ها و فتح پله به پله جدول بنا نهاده شده است و مس کرمان برای این کار قدرت و تمرکز لازم را کاملا در اختیار دارد.

سایه تحریم های جدید بر سر باشگاه های صنعتی؟!

روز جمعه بود که وزارت خزانه‌داری آمریکا از اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران خبر داد. طبق ‏بیانیه‌ای که بعد از اعمال تحریم‌های ناجوانمردانه علیه ایران منتشر شده، بزرگ‌ترین تولیدکننده‌های فولاد، ‏آلومینیوم، مس و آهن در ایران که مجموعاً در‌سال میلیارد‌ها دلار درآمد دارند، با تحریم‌های جدید مواجه شدند. ‏

روزنامه شهروند در گزارشی به این موضوع پرداخته است و در مطلب خود می نویسد: وزارت خزانه‌داری آمریکا ١٧تولیدکننده فلزات و شرکت‌های معدنی ایران را تحریم کرده که در میان آنها نام ‏چند شرکت بزرگ که متولی باشگاه‌های بزرگ ورزشی در ایران هستند، به چشم می‌خورد. بدون‌شک اتفاقات ‏اخیر می‌تواند تأثیر مستقیمی روی ورزش ایران بگذارد و مهم‌تر از همه لیگ برتر فوتبال ایران را از نظر ‏اقتصادی تحت‌تأثیر خود قرار دهد. ‏

سپاهان؛ صرفه‌جویی در دستور کار تیم متمول؟

از زمانی که لیگ برتر آغاز شده، سپاهان همواره به‌عنوان یک تیم متمول در فوتبال ایران شناخته می‌شود که ‏قراردادهای قابل توجهی هر ساله با بازیکنان و مربیان نامدار امضا می‌کند. حالا که شرکت فولاد اصفهان در ‏لیست تحریم‌ها قرار گرفته و نمی‌تواند وارد معامله‌های بین‌المللی شود، احتمالا این شرکت صرفه‌جویی را در ‏دستور کار قرار می‌دهد. این موضوع بدون‌شک می‌تواند روی بودجه باشگاه سپاهان که علاوه بر فوتبال در ‏رشته‌های دیگر همچون والیبال و هندبال هم تیمداری می‌کند، تأثیرگذار باشد. شاید از‌سال آینده مدیران ‏باشگاه سپاهان در بستن تیم فوتبال خود مجبور به صرفه‌جویی شوند. ‏

‏٢ تیم سیرجانی تحت‌تأثیر تحریم‌ها

گل‌گهر سیرجان که نخستین فصل حضور خود را در لیگ برتر تجربه می‌کند و اتفاقا وضع خوبی هم در جدول ‏ندارد، یکی دیگر از تیم‌هایی است که بعد از اعمال تحریم‌های جدید تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد. علاوه بر این تیم، ‏آرمان‌ گهر سیرجان هم که زیر نظر شرکت صنعت و معدن گل‌گهر فعالیت می‌کند، در لیگ یک حضور دارد. ‏تحریم این شرکت سیرجانی می‌تواند بودجه گل گهر را در صورت بقا در لیگ برتر کاهش دهد؛‌ اگرچه این تیم ‏برای نیم‌فصل دوم قصد دارد با خریدهای جذابی که داشته، خودش را در لیگ حفظ کند.‏

آلومینیومی‌ها هم لطمه می‌خورند؟

در رشته‌های مختلف ورزشی ازجمله فوتبال، شاهد حضور تیم‌هایی با نام آلومینیوم از شهرهای مختلف هستیم. ‏شاید مطرح‌ترین آنها آلومینیوم اراک باشد که هم اکنون در لیگ دسته اول فوتبال فعالیت می‌کند. البته قبل ‏از این هم آلومینیوم هرمزگان را در لیگ برتر فوتبال داشتیم که خیلی زود به دسته‌های پایین‌تر سقوط کرد. حالا ‏با تحریم شرکت آلومینیوم ایران، به نظر می‌رسد سرمایه‌گذاری در ورزش چندان توجیه اقتصادی مناسبی برای ‏این شرکت‌های صنعتی نداشته باشد.‏

یک قهرمان دیگر در لیست تحریم

علاوه بر سپاهان، دیگر تیمی که سابقه قهرمانی در لیگ ایران را دارد و زیر سایه تحریم قرار گرفته، فولاد ‏خوزستان است. شرکت فولاد خوزستان در سال‌های اخیر حمایت خوبی از تیم فوتبال این باشگاه داشته و حتی ‏یک ورزشگاه اختصاصی ساخته که کاملا مدرن است. حالا با تحریم‌های جدید این امکان دارد که ورزش از ‏اولویت‌های شرکت فولاد خوزستان کنار گذاشته شود و این یعنی دیگر از قرمزپوشان اهوازی به خوبی قبل ‏حمایت نمی‌شود. ‏

مسی‌ها هم صرفه‌جویی می‌کنند؟

دیگر شرکتی که با حضور در لیست تحریم ممکن است بودجه ورزشی خود را کاهش دهد، شرکت ملی صنایع ‏مس ایران است. مس کرمان و مس رفسنجان که در رشته‌های مختلف ورزشی سرمایه‌گذاری کردند، شاید مثل ‏قبل نتوانند از ورزش حمایت کنند. مس رفسنجان هم اکنون صدرنشین لیگ دسته یک محسوب می‌شود و  ‏مس کرمان هم که کاملا شناخته شده است و سابقه حضور در لیگ قهرمانان آسیا را هم دارد. ‏

آذری: تحریم قطعا روی ورزش هم تأثیر می‌گذارد

سعید آذری، مدیرعامل فعلی باشگاه فولاد خوزستان که به واسطه سال‌ها کار در رأس باشگاه ذوب‌آهن با ‏چگونگی حمایت شرکت‌های صنعتی از ورزش و به‌ویژه فوتبال آشناست، درباره تأثیر قرار گرفتن شرکت‌هایی ‏همچون فولاد اصفهان و فولاد خوزستان در لیست تحریم‌ها به «شهروند» می‌گوید: «اینکه از الان بگوییم ‏تحریم‌های جدید چقدر روی ورزش و سرمایه‌گذاری شرکت‌های صنعتی در لیگ‌های مختلف ورزشی تأثیر ‏می‌گذارد، نیاز به بررسی دقیق دارد. من نمی‌توانم به این سرعت ابراز عقیده کنم که این تحریم‌ها تا چه حد روی ‏ورزش تأثیرگذار است. بدون‌شک وقتی صادرات به حداقل برسد و درآمدها پایین بیاید، ورزش هم مثل سایر ‏بخش‌های دیگر تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد و بودجه کمتری خواهد داشت، چون از این قاعده مستثنی نیست.»‏ ‏او همچنین می‌افزاید: «حتی می‌توانم بگویم این شرکت‌های صنعتی هم تصمیم گیرنده نیستند. آنها نیز تابع ‏تصمیم‌گیری‌های کلان در کشور هستند. حالا اینکه شرکتی مثل فولاد خوزستان بعد از کاهش درآمدهای خود ‏تصمیم می‌گیرد چقدر از بودجه ورزشی این باشگاه را کاهش دهد، دیگر به سیاست‌های کلان شرکت بستگی ‏دارد که من از آنها باخبر نیستم.»‏

خداحافظی با تیم‌های صنعتی پولدار؟

در سال‌های اخیر همواره از تیم‌های صنعتی به‌عنوان تیم‌هایی نام برده می‌شد که متمول هستند و با یک اشاره ‏می‌توانند هر بازیکنی یا مربی‌ای که می‌خواهند را جذب کنند. باشگاه‌هایی همچون سپاهان و فولاد بدون‌شک ‏امکانات بیشتری از استقلال و پرسپولیس داشتند و همچنان هم دارند، اما تحریم‌های اخیر که تأثیر مستقیمی ‏روی بحث بودجه‌ای باشگاه‌های صنعتی می‌گذارد، می‌تواند آنها را از لیست باشگاه‌های پولدار خارج کند. در ‏صورتی که بودجه صنعتی‌ها هم کاهش یابد و آنها نیز مثل استقلال و پرسپولیس درگیر بدهی‌های کلان شود، ‏شاید فوتبال به یک بحران عمیق فرو برود. به‌هرحال باید دید این شرکت‌های صنعتی می‌توانند همچنان مثل ‏قبل از ورزش حمایت کنند یا این بار ورزش قربانی تحریم‌های ناجوانمردانه آمریکا می‌شود. ‏

دریغ از یک کارت زرد برای این خطاهای شدید

خطای انسانی همه اعمال ماست...همه اعمال انفرادی ما که صبح از خواب بیدار میشویم با خطاهای انسانی خود آنقدر دل می شکنیم که هیچ انسانی دیگر در کنار ما نباشد...

اینجا خطای انسانی مرزهای نابودی را به همه جا گسترش می دهد...مثل همین فوتبال که مدیرانش خطاهایی که کارت قرمز مسقیم را دارد آنقدر تکرار می کنند تا جان فوتبال ما را بگیرد.

مربیان خارجی ما با همین خطاهای انسانی فراری شدند... باشگاه های لیگ برتر ما با همین خطاهای انسانی به خاک سیاه نشسته اند....ورزشکاران ما با همین خطاهای انسانی جلای وطن می کنند و ما حتی یک کارت زرد هم از جیب داور خارج شده نمی بینیم... انگار که داور هم از قصد خطای انسانی می کند...

پاهای آنقدر درد این خطاهای انسانی برروی خود دیده است که شبیه به پای غیر انسانی اما همچنان مجبور به ادامه بازی است و داور هم ظاهرا سوتش را در جای دیگری جا گذاشته است که حداقل یک سوت خطا به نفع ما بزند!

شاید خطای انسانی، همان همزاد و هم تیمی ما بوده است که لباسش دقیقا هم رنگ ما  می باشد که این چنین پابه پای ما می دود  و لحظه ای رهایمان نمی کند و ما بی  جهت او را نادیده می گیریم...

حالا که درد این خطاهای انسانی کاملا روی توپ ما یادگاری نوشته، باید فوتبال ما به تمارض هم که شده است خود را روی زمین بی اندازد تا شاید برانکاردی  به زمین بیاید وچند لحظه ما را از شر این خطاهای انسانی روی پایش نجات دهد...ای کاش حداقل برانکاردی در کنار زمین باشد ا لحظه ای این توپ پنچر نفسی تازه کند!

نیم فصل دوم با اشتباهاتی کمتر از حداقل

تیم مس کرمان مسیر دور برگشت خود را در لیگ یک این فصل برای بازگشت به لیگ برتر از سیرجان به عنوان خانه خود آغاز می کند و از عصر چهارشنبه بسمه الله دوم این فصل را برای برداشتن سنگ بزرگ صعود، بر لب می آورد.

مس حالا به جایی رسیده است که برای موفقیت دیگر اشتباهات باید در ابعادی زیر اندازه های حداقلی خود باشد و دیگر در نیم فصل دوم تیم هایی موفقیت خود را در لیگ یک تضمین می کنند که اشتباه را برای خود کم معنا کنند.

اتفاقا هر زمان بحث اشتباه به میان آید، مس به یاد بازی با همین قشقایی در دور رفت می افتد که پس از به ثمر رساندن گل اول بازی در شیراز، آنقدر دچار سردرگمی و غرور بی جا و در نهایت اشتباه شد، که بازی را برای خود به سخت ترین شکل ممکن در آورد و در نهایت آن را واگذار کند.

حالا مس که اقتدار هفته های اخیر لیگ یک را در جیب دارد، تجربه اشتباهات اول فصل را هم در سر دارد و برای تکرار نکردن آن ها و البته تداوم هماهنگی و اقتدار بازی های هفته های آخر نیم فصل، کاملا آماده است.

اگر در نیم فصل اول، اشتباهات جایی برای جبران داشت، در نیم فصل دوم این فرصت آنقدر تنگ و تاریک می شود که برای وارد نشدن در آن، همان بهتر که اصلا نیاز به آن پیدا شود... مس باید از همین هفته های ابتدایی دور برگشت و جایی که در سال های اخیر همیشه در آن با مشکل مواجه بوده است، بار خود را به بهترین شکل و محکم ترین حالت ممکن ببندد تا قبل از هفته های پایانی لیگ یک، سازوسورنای صعود در کرمان بلند شود... اتفاقی که با نتایج همین هفته ها سازش کوک می شود.

وقتی تماشاگرنمای درون همه گل می کند

مثل توپی که به عجیبت ترین شکل ممکن از داخل یک استادیوم فوتبال به بیرون شوت شود... هرچند در ابتدا شاید مسخرگی و این همه اشتباه زدن چاره ای جز خنده برای کسی باقی نگذارد اما کم کم همه را از شکستن شیشه خانه های اطراف ورزشگاه نگران می کند... شیشه ای که به همین مسخرگی می تواند شاه رگ همه اهالی ساکن اطراف ورزشگاه را تهدید کند...!!

دیالوگ استادیومی و فضای روی سکوها در همه جای دنیا به عنوان بخش فان و سرگرمی خود هم که شده ذره ای بی ادبی در خود دارد و اصلا خیلی ها در تمام دنیا به ورزشگاه می روند که بخش بی ادبی وجود را را راضی کنند...! اما وقتی فضای تمام ورزشگاه بر مبنای بی ادبی شود و دیگر حاشیه فان و کرکری های مثبت هیجده به اندازه تمام سن و سال افراد حاضر در ورزشگاه شود، آن موقع است که باید نگران شد.

اما نگرانی می تواند از همین فراتر رود... جایی که دیالوگ های استادیومی در خفن ترین ابعاد خود، مثل همان توپ از داخل ورزشگاه به بیرون شوت شود شود و چشم و گوش خود را باز کنی و ببینی این زبان، دیالوگ غالب تمام جامعه در همه بحث های بزرگ و کوچک خود شده است!

اینکه این دیالوگ اول در ورزشگاه های ما بود و بعد به جامعه آمد و یا برعکس، حکایت آفرینش مرغ و تخم مرغ است که در آخرت نتیجه آن روشن می شود اما موضوعی که باید قبل از رسیدن به آخرت روشن شود این است که چرا دیالوگتیک جامعه ما بر سر کوچکترین مباحث اجتماعی و سیاسی تبدیل به بدترین فضاهای ورزشگاه های ما شده است؟!

فرق نمی کند عرصه اقتصاد باشد یا سیاست و یا حتی هنر و فرهنگ، این روزها هر بحثی را که فقط کمی در فضای مجازی و واقعی دنبال کنید، در نهایت به بدترین فحاشی ها می رسید و اگر زره ای فقط ذوق و سلیقه استادیومی قاطی آن شود احتمالا چهارتا شعار با مضموم شیر سماور هم می توانید در این مباحث بسازید و در نهایت بحث را جمع که نه ولی با همه ابعاد وجودی بشر، بیشتر پهن کنید!
زبان جامعه ما دقیقا زبان بدترین فضای استادیومی ما شده است که در همین سال گذشته به تعداد انگشتان چند دست کشته و مجروح داد تا وحشت در کلام و رفتار سکوهای ما به حد اعلای قرمز خود برسد.

وقتی زبان بحث را بلد نیستیم، رفتار دیالوگتیک را به ما آموزش نداده اند باید هم از فرهنگ زنده باد مخالف من فقط چماق و فحش به خوبی رواج داده شود... باید هم بر سر بحث در رابطه با هر موضوعی انتظار قرمزترین فضای ممکن را داشته باشیم... و باید هم در نهایت منتظر یک قهر طولانی در حد آنفالو کردن های مجازی و یا کبودی های زیر گوش و دور چشم باشیم...

یادمان نرود سکوهای ورزشگاه بخشی ملموس از جامعه ماست... همانطور که هوادار در فرهنگ هواداری خود احترام را نیاموخته است، باید هم این فقدان آموختگی فرهنگ مناظره و گفتگو را در تمام جامعه احساس کنیم... دیگر مدرسه و دانشگاه وقت کافی برای فرهنگ آموزی ندارد و در عوض ضد فرهنگ ها در این محیط ها به صورت رایگان و تمام وقت آموزش داده می شود... خانواده ها آنقدر دغدغه نان دارند که کمتر وقت آموزش فرهنگ های مثل این را دارند و اصولا خانواده دغدغه مند نان را چه به این سوسول بازی ها!! فضای مجازی ما که به جای آموزش و تولید محتوا، خودش همان سکوهای جامعه برای ارائه بدترین فضای استادیومی شده است و در این شرایط جامعه ما همان ورزشگاه بزرگی است که رفتن به داخل آن با خودتان است اما زمانی که از آن بیرون می آیید شاید دیگر خود شما نباشید!

دوری از سندروم شروع دور برگشت!

تیم فوتبال مس کرمان در حالی اردو و نقل و انتقالات بین فصل خود را بر اساس برنامه ریزی هایش دنبال می کند که هدفی جز شکستن طلسم صعود به رقابت های لیگ برتر ندارد.

مجتبی حسینی و شاگردانش که هرچه از رقابت های لیگ یک این فصل بیشتر سپری شد، هماهنگ تر و چشم نوازتر بازی کردند تا با نتایج خوب، خود را به بالای جدول برسانند، قطعا در نیم فصل دوم بازی ها با همین هدف راهی مسابقات می شوند و به خوبی می دانند که قصه سرنوشت آن ها دقیقا در همین مقطع لیگ نوشته خواهد شد.

تجربه لیگ یک که در سال های گذشته نیز برای مس به کرات نیز تکرار شده است، این موضوع را بازگو می کند که نیم فصل اول می تواند فقط مقدمه ای باشد برای یک پایان خوب... چه اندازه تیم هایی در فصول قبل لیگ یک در نیم فصل اول در جمع چهار تیم بالای جدول بودند اما در نیم فصل دوم به رده های میانی سقوط کردند و چه بسیار تیم هایی که با یک شتاب گیری به موقع و تداوم بر آن، رتبه میان جدولی نیم فصل اول خود را با هوشیاری، با رتبه های صعود در نیم فصل دوم طاق زدند...

متاسفانه برای کرمانی ها عمدتا خاطرات در سال های قبل از جنس اول بوده است... یعنی آن ها که نیم فصل اول را با امیدواری محض به رتبه های صعود پشت سر گذاشتند، با شروع نیم فصل دوم چنان افتی را بر خود مبتلا می دیدند که خیلی سریع تر از آنچه که فکر کنند، جایگاه بالای جدول خود را از دست می دادند.

این اتفاق تلخ در همین دو سال اخیر به شکلی عجیب برای مس کاملا کپی و پیست شد تا حداقل کرمانی ها امیدوار باشند، برای صعود این فصل خود، تفاوت چشمگیر را در همین هفته های سرنوشت ساز ابتدایی نیم فصل دوم در تیم امسال خود ببینند.

در سال گذشته مس در 5 بازی ابتدایی نیم فصل دوم خود 3 تساوی و 2 شکست را ثبت کرد تا نیم فصل دوم را به بدترین شکل ممکن آغاز کند و در فصل 96-97 نیز مس از 5 بازی آغازین دور برگشت خود 3 شکست، یک تساوی و یک پیروزی کسب کرد تا حداقل در دو سال گذشته، شروع نیم فصل دوم های مس، سیاه ترین نقاط حرکتی این تیم باشد که کل سرنوشت صعود مس را بر باد فنا داد.

این موضوع البته در سال های قبل نیز کمابیش رخ داده بود و همه آن ها در حالی رخ می داد که در پایان نیم فصل اول، مس جایگاه خوبی برای رسیدن به بالای جدول داشت اما با شروع نیم فصل دوم به نوعی دچار سندرم بعد از تعطیلات نیم فصل و شروع بازی های دور برگشت گردید تا به طور کلی جایگاه خود را برای صعود از دست بدهد.

اینکه چرا مس در این مقطع دچار مشکل می شود به علل مختلف برمی گردد که هم زمینه های روانی دارد و هم زمینه های فنی...مس در سال های قبل که عمدتا در نیم فصل اول نتایج مد نظر را کسب کرده بود، با شروع نیم فصل دوم به خصوص برابر تیم های پائین جدول با اعتماد به نفسی کاذب به میدان می رفت که سبب می شد این تیم در کسب نتیجه با مشکلات جدی روبرو شوند.

همچنین اردوهای آماده سازی سال های قبل تیم در تعطیلات نیم فصل، که عمدتا در شهرهای گرمسیر مثل بندرعباس و کیش، آن هم در زمان کوتاه تعطیلات و چند روز مانده به شروع مسابقات در این شهرها برگزار می شد، به گفته خود بازیکنان تیم، بیشتر از آنکه از نظر بدنی آن ها را آماده سازد، سبب می شد که بازیکنان با شروع بازی ها و در هفته های نخست دور برگشت، به خصوص در شهرهای سرد و مرتفع، به دلیل دما و تنفس دچار مشکل بدنی شوند و نتیجه عکس برای آن ها داشته باشد.

همچنین عدم جذب بازیکنان به شکلی منطقی لطمه دیگری بود که به مس در این مقطع وارد می شد که هم هماهنگی تیم را دستخوش تحولات منفی می کرد و هم از نظر حواشی مسائلی سوء در تیم ایجاد می کرد...

بهرشکل آسیب شناسی سندروم تعطیلات نیم فصل برای مس در سال های گذشته قطعا دلایل کارشناسی شده دیگری هم دارد که اهل فن می توانند آن ها را گوشزد کنند و البته هواداران مس به شدت امیدوار هستند که با تجربه سال های قبل، تیم مدیریتی و کادر فنی مس در این مقطع، تیم را از این سندروم دور نگه دارند.

مقطع شروع بازی های نیم فصل دوم، باید نقطه تفاوت مس با سال های قبل خود باشد و تیم مس این فصل که هفته به هفته خود را در جریان بازی های لیگ یک بیشتر اثبات کرد، باید با شروع بازی های دور برگشت نیز همین روند را تا رسیدن به بالاترین نقطه جدول ادامه دهد.